کیفیت دوره های آموزشی کوتاه مدت

[rmjiran]

متاسفانه مشکلات در زمینه آموزش و دوره های آموزشی بسیار زیاده و ریز کردن اونها نیاز به زمان زیادی داره ولی بطور خلاصه در ادامه دیدگاه خودم رو در زمینه این مشکلات بیان کردم.
مشکلات موجود در زمینه دوره های آموزشی تخصصی جوش و بازرسی رو میشه به چند عامل نسبت داد:

1- موسسات آموزشی موجود
چند سالی هست که بدلیل تقاضای بالا برای گذراندن دوره های بازرسی و جوش، بازار کاذبی در این زمینه ایجاد شده و به تبع اون موسسات بسیاری چه مربوط و چه نامربوط اقدام به برگزاری این دوره ها نموده اند و هر روزه موسسات جدیدی نیز به این خیل اضافه میشوند. این درحالیست که بسیاری از این موسسات حتی از اولین امکانات لازم برای برگزاری این دوره ها بی بهره اند. مسلما صدور مدرک در اینگونه موسسات برای جلب مشتری و جبران نواقص موجود، بسیار ساده خواهد بود.
بعنوان مثال در یکی از موسسات دوره های UT سطح یک و دو با یک دستگاه آلتراسونیک برای هجده نفر برگزار میشود. و یا در موسسه دیگری در دفتر اداری دوره سطح یک و دو PT و MT ، با یک دستگاه یوک و بدون امتحان استاندارد برگزار شد.

2- مدرسین
با توجه به رشد بازاری که در مورد قبل اشاره شد...مسلما نیاز به مدرسین نیز افزایش میابد و از طرفی بدلیل افزایش رقبا در این زمینه (به قول بازاریها، زیاد شدن دست)، برگ برنده در دستان کسیست که بتواند دوره را با هزینه کمتری ارائه دهد. اینجاست که پای مدرسین کم تجربه و تازه کار با حق التدریسهای پایین به دوره های تخصصی باز میشود. جالب است در یک استعلام برای برگزاری دوره تخصصی جوش، حق التدریس ها از ساعتی هفت هزار تومان تا پنجاه هزار تومان متغیر بود. برای اینکه شخصی مدرس خوبی باشد تنها داشتن دانش کافی نیست، نکته مهمتر توانایی انتقال مطالب است. نکته دیگری که برای مدرسین دوره های تخصصی جوش و بازرسی از اهمیت بالایی برخوردار است، تجربه عملی آنهاست. چراکه این دوره ها از نوع دوره های حرفه ای و مهارتی میباشند. متاسفانه شاهدیم بسیاری از افراد فارق اتحصیل دوره های آموزش عالی، با گذراندن چند دوره اقدام به تدریس میکنند. در یکی از دوره هایی که برای یکی از صنایع نسبتا بزرگ برگزار میشد مدرسی آمده بود که فوق لیسانس مهندسی مواد داشت و یک دوره CWI را گذرانده بود. جالب اینجاست که هنوز هیچکدام از مدارکش آماده نشده بود.

3- موسسات مرجع
بهترین و کارآمدترین روشی که میتوان برای سامان دادن به این وضعیت نا بهنجار استفاده کرد، ارزیابی و تایید صلاحیت موسسات آموزشی و مدرسین از طرف موسسات مرجع است. اما وقتی به موسسات مرجع ایران در این زمینه نگاهی بیاندازید از پیگیری این موضوع منصرف خواهید شد. اولا اینکه موسسات مختلفی در این زمینه داعیه دار هستند (مرکز پژوهش و مهندسی جوش ایران، انجمن جوشکاری و آزمایشهای غیر مخرب ایران، ستاد ساماندهی صنعت جوش، انجمن صنفی شرکتهای بازرسی فنی و آزمایشهای غیر مخرب و مرکز ملی تایید صلاحیت بازرسی جوش ) که بعضا با یکدیگر اختلافاتی نیز دارند، دوم اینکه کار در برخی از این موسسات به قدری کند پیش میرود که امید ساماندهی به امور از طریق آنها حداقل به این زودی ها نمیرود (به عنوان نمونه ای از پویایی و میزان فعالیت آنها، میتوان به سایت اینترنتی آنها مراجعه کرد). سوم و مهمتر از همه اینکه باند بازی و لابی سازی به قدری در این موسسات نفوذ کرده که به هیچ وجه نمیتوان امیدی به ممیزی درست و ارزیابی عادلانه و همسان از آنها داشت.

به امید روزی که جوانان این مملکت بتوانند به این اوضاع سامان دهند.